yalnızlığın ölüme vurgun yüzüdür gülümseyen
yoksul bir türküdür tutturulan
duymuyor bizi kimseler ey Nillâ
bağırdığımız
yırtındığımız boşuna..
yüreğimizdeki sancı
yüreğimize takılmış dikenli bir tel
çırpındığımız boşuna.
ıslatan ellerimizi
düşlerimizin yalnız yağmuru;
bu derin düşten uyanalım Nillâ..