Bu tam da şey gibi hâni böyle bir omuz vardır başını koyduğun her an sana dünyanın en mükemmel yeriymiş gibi hissettiren, sen o omza ait olan bütün dertleri kendin sırtlanırsın onun yükünü de alırsın ama aslında o kadar dinlenmişsindir ki tüm bunları yaparken çünkü bunun adıymış asıl dinlenmek,asıl çaba.Ve yorgunluksa tam olarak bütün çabalarına rağmen o omuzda bir başkasının en çabasız hâlini gördüğün anda başlar bu da tüm anlamlar kaybettirir.🍂🥀
Bana kendim bile çok geliyor bazen bu yüzden başka şeylerin yormasını yadırgamıyorum yoksa sorgulamaya önce kendimden başlamam lazım o da işime gelmiyor, böyle kısır bir döngüde neyin yorup neyin yormadığını sorgulayarak da yorulmak istemiyorum