Zin bı Fındera Dı Peyive …. ZİN MUMA SESLENİYOR;
Dem, şem’e dı kır jıbo xwe demsaz ….. Bazen mumu ederdi kendine muhatab
Ki ey hemser u hemnışın u hemraz …. Ey sır ve oturma arkadaşım, baş arkadaşım
Herçendı bı sohtıne wekı mın ….. Gerçi yanmak yönünden benim gibisin sen
Emma ne bı gotıne wekı mın ….. Fakat konuşma yönünden benim gibi değilsin
Ger şıbhete mın te jı bı gota ….. Eğer
Avesta yayınlarıKitabı okudu
·
29 görüntüleme
Sayfa 275
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.