Hatçe bohçayı açtı. Aradı taradı. Entarilerinin içinde sıkışıp kalmış bir mendil buldu. Bu, Memedin ona ilk hediyesiydi. Kırmızı benekli bir mendildi. Kadınlar köyde böyle mendilleri başlarına bağlarlardı.
Bu var kuru, diye Memede gösterdi.
Memed mendili tanıdı.
O mu var? dedi. Bir hoş olmuştu mendili görünce.
Hatçe:
O, dedi.
Memed, birazcık kızgın:
Burada donup öleceğimi bilsem; onu gene yakmam.
Sayfa 98
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.