Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

Böylece temmuz ortasına kadar her gün saat ikide Merhamet Apartmanı’ndaki daireye gittim. Füsun’un gelmeyeceğine ikna olduktan sonra çektiğim acının gün geçtikçe azalmasına bakarak bazan onun yokluğuna kendimi yavaş yavaş alıştırdığımı zannederdim, ama hiç mi hiç doğru değildi bu. Yalnızca eşyaların verdiği mutlulukla oyalanıyordum. Nişandan sonraki ilk haftanın sonunda aklımın kimi zaman büyüyen, kimi zaman küçülen önemli bir parçası sürekli olarak ona takılmıştı ve bir matematikçi gibi söylersem, toplam acıyı zaten hiç azalmıyor, umutlarımı tam tersine, hala artıyordu. Daireye sanki alışkanlığımı ve onu göre umudumu kaybetmemek için gidiyordum.
Sayfa 150Kitabı okudu
·
9 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.