yüzümün sürgün yerlerine
ayışığının şavkı vurdu
ve kederli çizgiler
büyüdü aynadaki çatlak.
düşündüm hani
birbirimize verdiğimiz
o ilk öpüşün karanfili
şimdi nerdedir
o gürül gürül akan dağ çeşmesi.
biliyorum dumanlı yıllar geçti
kötü yıllar, hüzünlü ve savruk
karşılaşınca bir sokak ortasında
bir gün, tanımayacağız bile
birbirimizi
çünkü biraz da yaşadıklarımız
değil midir yaratan yüzlerimizi