Herhangi bir sefalet ya da mutsuzluk durumunda en etkin teselli bizden daha da talihsiz durumda olan hemcinslerimize bakmaktır;ve bunu herkes yapabilir.Fakat o zaman bütün insanlık için sonuç nedir?
Biz insanlar kasabın gözlerinin süzüp, içlerinden önce birini ardından bir başkasını seçtiği kırda oynaşan kuzuları andırıyoruz; çünkü iyi günlerimizde bizi tam da bu anda hangi felaketin pusuda beklediğini,hangi hastalık,sefalet, işkence ve eziyetin,uzuv ,akıl ve can kaybının birdenbire bastırmak için hazırlandığını bilmeyiz.