"Dışardan belli olmuyor. Dışardan bakıldığında tatmin edici bir hayat yaşıyorum . Ama içeride bunalım hüküm sürüyor. Nasıl bir bunalım olduğunu soruyorsanız; zihnim bana ait degil sanki, bana yabancı ve ahlaksızca düşünceler tarafından işgal edilmiş gibi. Sonuç olarak kendimi aşağılık buluyor ve kendi dürüstlüğümden şüphe duyuyorum. Karımı ve çocuklarımı önemsiyor olsam da onları sevmiyorum. Aslında onlar tarafından tutsak alınmışım gibime geliyor ve bundan
hiç hoşlanmıyorum . Cesaretim yok: Hayatımı değiştirmeye de
Onu sürdürmeye de cesaretim yok. Neden yaşadığımı bilmiyorum, her şeyin anlamını yitirdim. Yaşlandığım düşüncesiyle kafam fazlasıyla meşgul. Her gün ölüme daha çok
Yaklaşıyor olsam da ondan çok korkuyor, dehşete kapılıyorum.
Yine de bazen aklıma intihar düsüncesi geliyor."