Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur

Gönderi

Ve kü­çük yaş­la­rım­dan be­ri be­ni il­gi­len­di­ren de­li­li­ğin boyut­la­rı­na ne den­li ger­çek ve ne den­li ce­sur atı­lı­mı­mı dü­şü­nüyo­rum. Ya­şa­mım­da el­de ede­bil­di­ğim bir tek baş­ka bo­yut var: Kim­se­nin sa­hip ola­ma­dı­ğı bir bo­yut. Ce­sa­ret­le­ri yet­me­di­ği için sa­hip ola­ma­dık­la­rı bir bo­yut. Ken­di ken­di­le­ri­ne kı­ya­ma­dık­la­rı için, ya­şam bo­yun­ca sü­rük­le­nip çı­ka­ma­dık­la­rı ak­lın bo­yut­la­rı. De­li­li­ğin de­rin bo­yu­tu­nu ta­nı­yo­rum, di­yo­rum. Akıl ve de­li­lik ara­sın­da­ki o in­ce çiz­gi­yi. Önüm­de açı­lan pus­lu Ak­de­niz’in gökyü­züy­le bir­leş­ti­ği ufuk çiz­gi­si gi­bi. De­ni­zin ne­re­de bit­ti­ği, gökyü­zü­nün ne­re­de baş­la­dı­ğı­nın be­lir­len­me­di­ği sı­nır çiz­gi­si gi­bi. Ar­tık kim­se kar­şı­ma çı­kıp, ba­na ben­cil ol­du­ğu­mu söy­le­me­sin. Her “ben” ben­cil­dir, her “kır” kır­sal ol­du­ğu gi­bi.
·
101 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.