Günler sonra mahkemeye çıkarıldığımda, üzerime olmadık ithamlarla, dayanaksız mesnetlerle geldiler... mahkeme salonu tıka basa insan doluydu, ''ben hariç kimsenin doğruyu söylemeye niyeti yoktu salonda!'' verilen ceza, hiçbirinin bu şekilde ahlaksızca bir tavırla karşılaşmak istemeyeceği cinstendi. Her şeyi kabullendim Paro, her şeyi; kelimenin tam anlamıyla!.. Sonunda biraz kafamı dinleyebilirim derken, hapishane eziyetleri yeni başlıyordu... Hepsini geçtim, kurallarının sürekli değişkenliği, ''düşman'' varsaydıkları insanlara karşın sınır tanımaz halleri, yetersiz gördükleri cezayı anlamsız eklerle coşturmaları... korkarım ki, kendilerinin ne tür bir bataklıkta olduğunu yüzlerine vuracak kimseleri yok. Toz ve kirin içerisinde, acımasız bir ölümü bekliyorlar...
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.