Aslında bir ara nasıl bir son olduğunu düşünüp ölümden korkuyordum.
Aklıma geldikçe, tüylerim diken diken oluyordu. Biliyordum yanmanın ne
olduğunu, biliyordum idamın ne olduğunu ama acısını kestiremiyordum,
hâlâ da kestiremiyorum. Çünkü yaşadığım onca şeyden sonra bir de rahat
ölüm istiyorum ya, kendime gülüyorum. Sanki her şey yolundaymış gibi,
bir de ölümde bile rahatlık istiyorum…
Sayfa 17
·
6 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.