içimde bir yangın; büyüdükçe büyüyor. yaşamın tadı gitti. (var mıydı,bilmiyorum.) karnımda, insanın ansızın düşünce hissettiği o tuhaf duygu var. içimden ağlamak geliyor. emniyet duygumu kaybettim, coşkumu kaybettim, umudumu kaybettim, kendime olan güvenimi kaybettim. içimde vicdan azabına benzeyen, veda duygusuna benzeyen bir duyguyla günlerim geçiyor. işin kötüsü bu hep böyle sürecekmiş gibi. bir odaya kapanıp kimseye duyurmadan içimden doya doya ağlamak geliyor.
Sayfa 166
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.