Birçokları, nefes almayı bütün diğer hareketlerin yanı sıra gerçekleşen bir bedensel hadise olarak algılarlar, özel bir şey gibi düşünmezler onu, oysa nefes almak aslında bedenin bütün işlevlerinin ön koşuludur. Geçmiş kültürler nefesle ilgili ifadelerinde, bu hadisenin anlamına dair bir kavrayışı muhafaza etmişlerdi: Yunanca pneuma, Latince anima ve spiritus. Bu kelimelerde bedenselliğin ötesinde nefes almanın ruhsal, zihinsel ve aşkın boyutlarının tınısı vardır; hayat ve ölüme hükmeden “yaşam soluğu”nun insanın içinde akması vardır, her şeyin başlangıcındaki “tanrısal nefes”e dayanır bu da. Nefesin, prana’nın, Hint yaşam sanatı yogada merkezi bir rol oynaması boşuna değildir.