Atalay konuşacaktı ki, “Beni sonuna kadar dinleyeceksin,” dedim. “Sürekli kafamda sen ve babam varsınız. Eğer bu yaşananlarda yanımda olsaydınız belki de Ediz gözümde dünyanın en kötü insanı olacaktı. Şimdi olan ne biliyor musun?”
“Yapma,” dedi Atalay ama ona aldırmadım.
“Sana bakıyorum,” dedim onu göstererek. “Babama bakıyorum. Ediz’e bakıyorum. Diyorum ki abim ve babam bile bana bunları yapmışken Ediz neden kendini durduracaktı ki? Ben sizden sevgiyi öğrenmeliydim ama sevgiyi beklemeyi öğrendim.”
Sayfa 396Kitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.