Prens bir başkasından ne daha iyi, ne daha kötüydü; ama aşırı ölçüde duyarlıydı, bu duyarlık da birçok durumlarda benzerlerinden daha acımasız, daha zorba davranmasına yol açardı. Güzel sanatların tutkulu âşığıydı, iyi de anlardı, hazlara doymak bilmezdi. İnsanlara ve aktöreye fazla ilgi duymazdı öyle, kendisi de gerçek bir sanatçıydı, tehlikeli düşman olarak Sıkıntı’yı “bilirdi yalnız, onun topraklarında yalnız hazza ya da hazzın en ince biçimlerinden biri olan şaşkınlığa yönelmeyen herhangi bir şey yazılmasına izin olsaydı, bu dünya zorbasından kaçmak ya da bu zorbayı yenmek için harcadığı çabalar, ağırbaşlı bir tarihçinin onun için “canavar” sözcüğünü kullanmasına yol açardı kuşkusuz. Bu prensin en büyük mutsuzluğu, dehasını kapsayabilecek kadar geniş bir tiyatrosu olmamasıydı. Kimi genç Neron’lar vardır, fazlasıyla dar sınırlar içinde boğulurlar, gelecek yüzyıllar onların adlarını da, iyi niyetlerini de bilmeyecektir hiçbir zaman. İleriyi göremeyen Tanrı, devletlerinden daha büyük yetenekler vermiştir ona.”
1 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.