Uzun zamandır, halka halka kopuşlarla gittikçe daralan, uzun zaman havasız kalmış küçük
bir odaya benzeyen hayatım hakkında planlar yapmıyorum.
Hayal kırıklıklarının ruhumda açtığı büyük boşluklar zehirli bitkiler kaplıyor. Beklemek, beklemek, beklemek ve sonra hiçbir şey olmamış gibi kaldığın yerden devam etmek zorunda kalmak; umut etmek ve her seferinde incinmek, yaralanmak, yaramı sarmak, sarıp sarmalamak, saklamak, saklanmak, sarsılmak, ölesiye sarsılmak kalbimi yoruyor. Sonra ayrı yerden tekrar tekrar kırılmak; bir kadının en korunmasız, kuytu yerinden, içten içe kurduğu hayallerinden.
Sayfa 32
·
118 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.