Fakat Etienne değişik bir sesle yeniden konuşmaya başlamıştı. Artık, o dernek sekreteri değil, bir kılavuz, insanlara hakikati öğreten bir havariydi. Sözünden dönen alçaklar çıkacak mıydı içlerinden? Ne! Bir aydır boşuna mı katlanmışlardı bunca acıya!
Bundan sonra başlarını eğip ocaklara mı girecekler, öteden beri süregelen yoksulluk yine mi başlayacaktı?
Emekçileri açlığa mahkûm eden bu sermaye otoritesini yıkıp ölmek daha iyi değil miydi? Hep böyle açlığa boyun eğmek, sonra en sakin insanların bile açlığa dayanamayıp baş kaldırmaları, sonra hep açlık içinde yaşamak budalaca bir oyun değil miydi? Rekabet yüzünden maliyet fiyatları düşünce işçilerin nasıl açlığa mahkum edildiklerini anlattı. Hayır! Payanda tarifesi kabul edilemezdi, burada gizli bir hesap vardı, her işçinin bir günlük çalışmasından bir saatini çalmak istiyorlardı. Artık fazlaydı bu kadarı. Sefaletle yüz yüze bırakılan insanların adaleti yerine getirme zamanı gelmişti.
Sayfa 289Kitabı okudu
·
18 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.