O zaman her zamanki takıntılı, öf keli sesimle kendi kendime "mutluluk nedir?" diye soruyordum. Tek basina bir odada derin bir havat yasadigini sanmak midır mutluluk? Yoksa cemaatle, herkesle aynı şeylere inanarak, inanı vormus gibi yaparak rahat bir hayat yaşamak m? Herkesle uyun içinde yaşar gibi gözükürken, bir yandan da kimsenin görmediği bir yerde, gizlice yazı yazmak mutluluk mudur aslinda, mutsuz luk mu7 Ama bunlar fazla hırcın, ofkelt sorulardi. Üstelik ivi bir hayatın olçüsünan mutluluk olduğunu nereden çıkarmastim ki insanlar, gazeteler, herkes en önemli hayat ölçúsü mutlulukmus gibi davraniyordu hep. Yalnızca bu bile, tam tersinin doğru oldu ğunu araştırmaya değer bir konu haline getirmiyor muydu? Zaten bizlerden, aileden hep kaçmış olan babamı ne kadar tanyor, onun huzursuzluklarını ne kadar görebiliyordum ki?
Sayfa 15Kitabı okudu
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.