“Tarih boyunca zihin çeşitli Tanrı modelleri yaratmıştır, her birinin tek ve asıl doğru olduğunu iddia etmiştir, ama bu bir hatadır, zira bir model yapmak kodlaştırmak demektir ve kodlaştırılan bir gizem, gizem olmaktan çıkar. Dogmalar sadece uzun uygarlık yolunun başında ebedi görünür. Başlangıçta Tanrı'yı Öfkeli Baba, sonra Çoban, sonra da yarattıklarına tutkun olan bir Sanatçı olarak hayal ettiler; dolayısıyla insan sırasıyla terbiyeli bir çocuk, söz dinleyen bir koyun, son olarak da büyülenmiş bir seyirci rolü oynamak zorunda kaldı. Ama Tanrı'nın dünyayı, yarattıkları sabahtan akşama önünde eğilsin diye yarattığını düşünmek; Tanrı'nın insanları, onlar Bu Dünya'yı beğenmeyip Öte Dünya için yatırım yaparcasına O'nu sevsinler, ve sanki O, dinmeyen alkışlar ve hayranlık dolu sözler karşılığında tekrar sahneye çıkan bir virtüoz misali, asıl numarasını ölüm perdesinin inmesine saklıyormuş gibi kendisine dua etsinler diye yarattığını düşünmek çocukçadır. Bu teatral teodesi şekli karanlık ve uzak geçmişimizde kalmıştır.”
·
54 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.