“Şimdi düşünüyorum da, kaybettiğim dengelerle bir Çin sirki kurulur, düşürüp kırdıklarımla camdan bir saray inşa edilirdi. Geceleri döktüğüm terle Taklamakan Çölü’nde göller açar, sabah susuzluğumla aynı göller kuruyup giderdi. Ettiğim küfürlerle koca bir neslin terbiyesini bozar, attığım yumruklarla dünyanın bütün halılarının tozunu alırdım. Ağlattığım kadınlarla hamamlar dolar, söylediğim yalanlarla yeni dinler kurulurdu. Unuttuklarımla yüz hafıza silinir, düşüp kalkmalarımla bin diz çürürdü.”