Zenginler "müştereken yetiştirmeye" inanırken fakirler "doğal gelişiminin tamamlanmasını" tercih edip her şeyi okula bırakıyor. Bu tavır farkı zengin çocuklarının takım çalışması ve doğaçlama gibi ileride çok işe yarayacak özellikleri edinmesini sağlarken fakir ailelerden gelen öğrencilerin daha az talepkâr ve bağımsız olması sonucunu doğuruyor. Birinci gruptakiler kişisel tercihlerinin peşinden gitmeyi bir hak olarak görürken ikinci gruptakiler bir türlü adapte olamadıkları kurumsal yapılarda inisiyatifi alıp kendi yollarını çizmeden kaderin kodlarına atlıyorlar işler yolunda gitmediğinde şapkadan tavşan çıkarmaları mümkün olmuyor kısaca.
Sayfa 88Kitabı okudu
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.