Yahya: Gerçekten de, çocuk anneyle doğrudan kaynaşma (fusion) stratejisini terk eder. Ayrıca annenin, çocuğun ne istediğini bilmesini ve onu sağlamasını edilgin bir biçimde talep edebileceği yanılsamasını da terk eder. Bunun yerine çocuk etkin olma zorunluluğunun yükünü kabullenir. Bu etkinlik en azından iki önemli adımı kapsar. Birincisi, çocuk kendinde bir şeyin eksik olduğunu kabullenir ve böylece kendisini zenginleştirecek bir şeyi bulması gerektiğini hissetmeye zorlanır (Lacan daha keskin sözcükler kullanarak çocuğun kendisi olması gerektiğini söyler. Benim zenginleşmeyle kastettiğim şey sadece bir ekleme değil, kurucu bir hamledir). Kendisini zenginleştirmek amacıyla çocuğun doğal olarak veya kendiliğinden olmadığı veya sahip olmadığı bir şeye erişmek veya elde etmek için çabalaması gerektiğini kabullenir. Daha ağır olan bir şey, çocuğun kendisinin kim olduğu ve ne olmak istediği arasında bir aralığın/açıklığın bulunduğunu kabullenmek zorunda oluşudur. Çocuk, babanın bir işareti (bir özelliği) gibi olmayı isteyecektir, fakat bir şekilde kendisinin baba gibi olmadığını da fark edecektir. Bu durum çocuk için, olduğu gerçeklik ve arzuladığı ideal arasında bir yarılma (split) yaratır. Bu yarılma gelecekteki bir depresyonun kaynağı veya bir kimse olmaya yönelik varoluşsal bir motivasyonun kaynağı olabilir. Kaynaşmanın duygusal dünyası, ve böylece de ensest duygular sonsuza kadar terk edilir ve geride bırakılır.

Gerçekten de, çocuk anneyle doğrudan kaynaşma (fusion) stratejisini terk eder. Ayrıca annenin, çocuğun ne istediğini bilmesini ve onu sağlamasını edilgin bir biçimde talep edebileceği yanılsamasını da terk eder. Bunun yerine çocuk etkin olma zorunluluğunun yükünü kabullenir. Bu etkinlik en azından iki önemli adımı kapsar. Birincisi, çocuk kendinde bir şeyin eksik olduğunu kabullenir ve böylece kendisini zenginleştirecek bir şeyi bulması gerektiğini hissetmeye zorlanır (Lacan daha keskin sözcükler kullanarak çocuğun kendisi olması gerektiğini söyler. Benim zenginleşmeyle kastettiğim şey sadece bir ekleme değil, kurucu bir hamledir). Kendisini zenginleştirmek amacıyla çocuğun doğal olarak veya kendiliğinden olmadığı veya sahip olmadığı bir şeye erişmek veya elde etmek için çabalaması gerektiğini kabullenir. Daha ağır olan bir şey, çocuğun kendisinin kim olduğu ve ne olmak istediği arasında bir aralığın/açıklığın bulunduğunu kabullenmek zorunda oluşudur. Çocuk, babanın bir işareti (bir özelliği) gibi olmayı isteyecektir, fakat bir şekilde kendisinin baba gibi olmadığını da fark edecektir. Bu durum çocuk için, olduğu gerçeklik ve arzuladığı ideal arasında bir yarılma (split) yaratır. Bu yarılma gelecekteki bir depresyonun kaynağı veya bir kimse olmaya yönelik varoluşsal bir motivasyonun kaynağı olabilir. Kaynaşmanın duygusal dünyası, ve böylece de ensest duygular sonsuza kadar terk edilir ve geride bırakılır.

Sayfa 424 - Lacan'ın Kompleks Kuramına Dair Kuramsal ve Terapötik Çıkarımlar, Wilfried ver EeckeKitabı okuyor

Monokl Lacan Seçkisi Kolektif

108 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Yahya