Bu yeni antidepresanların geliştirilmesinden çok önceleri, on yıllar boyunca kopuş halindeydik, birbirimizden ve önemli olan şeylerden kopuş halinde. Bireyden ve gitgide artan birikimden daha büyük ya da daha anlamlı bir şey olduğu fikrine inancımızı kaybediyorduk. Ben çocukken Margaret Thatcher şöyle demişti:
“Toplum diye bir şey yoktur, sadece bireyler ve aileler vardır“
Bu bakış açısı dünyanın dört bir yanında zafer kazandı. İnandık buna, reddettiğini sananlar dahil olmak üzere.. Bütün mesele bende ve kafamda başlayıp bitiyor diye düşündüm. Çektiğim acıyı bütünüyle özelleştirmiştim keza tanıdığım herkes de öyle yapmıştı. Toplum diye bir şey olmadığını düşünen bir dünyada, depresyon ve kaygının toplumsal nedenleri olduğu fikri kulağa anlaşılmaz gelecektir. 21. yüzyılda yaşayan bir çocukla Aramice konuşmak gibi bir şey bu. Büyük ilaç şirketleri yalıtılmış, maddiyatçı bir kültürün ihtiyaç duyduğunu zannettiği çözümü sunuyordu, satın alınabilecek bir çözüm. Alışveriş yaparak çözülemeyecek bazı sorunlar olduğunu anlama kabiliyetimizi kaybetmiştik. Ama öyle değilmiş gibi yapsak da, hala bir toplum içinde yaşıyoruz anlaşılan. Bağ kurma özlemi hiçbir yere gitmiyor…
·
97 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.