Çoktan...
Kotti’deki kadınlardan birinin bana söylediği bir şeyi çok düşündüm. Daha önce bahsettiğim gibi, Türkiye’nin bir köyünde büyümüştü ve köyün tamamını evi gibi görüyordu. Avrupa’ya geldiğinde ise yalnızca kendi dairesini evi gibi düşünmesi gerektiğini öğrenmiş ve kendini yalnız hissetmişti. Ama protesto başladığında, konut projesinin tamamını ve orada yaşayan herkesi evi gibi görmeye başlamıştı. Otuz yıldan uzun süredir kendini evsiz hissettiğini fark etmişti; şimdiyse yine bir evi vardı. Günümüz batı dünyasında pek çoğumuz evsiziz. Kotti‘deki insanların bunu görüp bir çözüm yolu bulması için ufak bir itici güç -bir anlığına bağ kurmak yeterli olmuştu. Ama birinin ilk el uzatan kişi olması gerekmişti. Genç halime bunu söylemek isterdim. Şimdi etrafındaki diğer yaralı insanlara dönüp onlarla bağ kurmanın, bu insanlarla birlikte bir ev, birbirinize bağlı olduğunuz, hayatlarınızda beraberce anlam bulduğunuz bir yer inşaa etmenin bir yolunu bulmalısın. Çok uzun süredir kabilesiz ve bağlantısız yaşıyoruz. HEPİMİZİN EVE DÖNME ZAMANI GELDİ...
·
126 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.