Abdülhamid Han : "Başkâtip! Bir haftadan beri çoluk çocuk, genci, ihtiyarı, bütün kadınlar adeta aç yaşıyorlar. Bu masum kadınların günahı nedir ? Biraz ekmek lâzım değil mi ? Bir çaresine ne için bakmıyorsunuz?"
Cevad Bey laubali bir tavırla: "Ne yapalım? Onları düşünecek hâlde değiliz. Ne bulurlarsa yesinler. Yemeği nerden bulayım? Aşçılar gitmiş. Sarayda kimse kalmamış. Biraz ekmek getiririm. Suya banıp yesinler."
......ne söylenir ki buna?