Bu desteğin bir kısmı maliyeti Ingiliz tüccarlarına imparatorluğun neresine isterlerse yerleşme imkânı veren ve onlardan alınan tüm iç gümrük vergilerini ortadan kaldıran bir ticaret antlaşmasıydı. Ancak bu iç gümrük vergileri, Osmanlı tüccarları için yerli yerinde kalıyordu. İthal malları üzerindeki gümrük vergileri İngiliz tüccarlar için yüzde 3'ten, yüzde 12'ye çıkartılsa da, iç gümrük vergilerinden muaf tutulmaları onlara gümrük vergilerine hâlâ tabi olan Osmanlı rakipleri karşısında büyük bir avantaj sağladı. Benzer ayrıcalıklar çok geçmeden diğer Avrupa ülkelerine de tanındı. Etki neredeyse hemen kendini gösterdi. 1841, 1851 ve 1852 yıllarına ait Halep gümrük makbuzlarında ithal mallarına en çok vergi ödeyen ilk on kişinin yabancı pasaport sahipleri ve Avrupalı ülkelerden birinin korumasından yararlanan yerli tüccarlar olduklarını görüyoruz. Parasal değer olarak, şehrin ithalat ticaretinin yarıdan fazlası yasal olarak yabancıların elindeydi.
Bu ticaret antlaşmalarının yerel ekonomi üzerindeki etkileri tartışılmaktadır. Günümüze ulaşan gümrük vergisi makbuzlarından açık olarak görülen şey, Avrupa'dan ithal edilenler çoğu mamul malları oluştururken, ihraç edilenlerin çoğu ham tarım ürünleriydi. Doğal olarak, ticaret dengesi Avrupa'nın lehineydi.
Sayfa 196Kitabı okudu
·
35 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.