İstanbul (Bir Aşk Şehri İstanbul)
Lütfen bana okumak için harcadığım zamanı geri verin. Bu kadar anlamsız bir kitap okuduğumu hatırlamıyorum. Şu an herhangi bir çocuk kitabı açıp okusam daha yararlı olacağına çok eminim. Ana karakter kız çok aptaldı. Ne kararlarının arkasında durabiliyordu ne de kendi yaptıkları sonucunda oluşan olaylarn sorumluluğunu alabiliyordu. Kitap boyunca yaptığı tek şey ağlamak ve başkalarını suçlamaktı. Olaylar zaten aşırı cringe yani diyorum ki daha ne olabilir daha da kötüsü geliyor üstüne. Karakterlerin yaşadıkları zaten aşk değil tartışmadan durdukları süre 3 saniyeyi belki geçer. Sürekli birbirlerini dinlemeyip aptal aptal yorumlar yapıp ayrılıyorlar 2 saniye sonea barışıyorlardı. Kitabın sonunda bizden olmuyor çok toxic bir ilişkimiz var herkes kendi yoluna gitsin demelerini o kadar istedim ki. Bir de kitapta en üzüldüğüm karakter Berke oldu. Kız aptal egosundan sözde çocuk üzülmesin diye sevgili olup bir de kalbini kırdı çocuğun. Her sahnesi çıldırmamı sağlayan bir kitaptı. Konuşmaları bile o kadar samimiyetten uzaktı ki. Yazım dili desen o da yok çok sade yazar cümle kurmayı bilmiyor. Yazım yanlışları almış başını gidiyor. Yani "ızdırap" kelimesini "ıstırap" yazacak kadar mı edebiyat görmedin. Ya da'yı bile ayrı yazamayan bir yazarımız vardı kitap her yönüyle beni çıldırttı. Verdiğim 2 puanı sadece o kadar sayfayı yazarken üzüldüğüm saatlere verdim. Elle tutulur şurası güzeldi denilecek hiçbir şeyi yoktu.
