Kitaba başlarken kafamda "Acaba yeni bir Küçük Prens mi doğuyor?" şeklinde soru işaretleri oluştu. Ama altında düşündürücü ya da felsefik imgelere rastlamadığım, akıcı ve pürüzsüz bir dille yazılmış güzel bir kitaptı.
Neredeyse kimliğini kaybedecek olan kahraman köpeğimiz, açlığa daha fazla dayanamayacağını anladığı esnada benliğine kavuştu.
Büyük buhranlar bize kim olduğumuzu hatırlatır belki de.
"Issız meydana baktı, çöp bidonlarına baktı, gökteki yıldızlara baktı ve bağırdı:
- Ben bir aslan değilim! Ben bir kedi kılıklıyım! Beni aslanlara sucuk diye atarlar!"
