Lacan'a göre ölüm, dehşete düşürücü bir parçalanma deneyimi ve kişinin kendisini kurgusal imge ile karşılaştırma ve ( ya da) bu imgede kendisinin yok olması sonucunda yaşadığı kaybın ardından, inkar edilmektedir. [Ölüm] bir risk ya da gelecek yok olma yazgısı olarak değil, ama kökenden itibaren yer alan ve paradoksal bir şekilde, yabancılaşmada, varlık boyutunu açan bir şey olarak temsil edilir: Varolmak, zaten ölmüş olmaktır, ama, buna karşılık, ölmek varolmaktır.