Bir ağaç budanıp da tepesi kesildi mi, köke yakın bir yerinden yeni filizler, sürgünler verir; bunun gibi, henüz ömrünün baharında hastalanıp ölüm yatağına düşen bir ruh da çokluk ilk yaşam günlerinin ve sezgilerle kıpır kıpır bir çocukluğun baharsı çağına döner sık sık, sanki orada yeni umutlar keşfedecek ve kopan hayat ipliğini yeniden birbirine tutturacaktır. Ağacın kökünden fışkıran sürgünler bir solukta boy atar, büyür, özsularla donanır, ama yalancı bir yaşamdır ortafa görünen, sürgün gelişip de eskisi gibi doğru dürüst bir ağaca dönüşemez artık.
·
112 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.