(...) özellikle Tanrı’da olduğunu kabul ettiğimiz hakkaniyet üzerinde düşünelim. Bu Tanrı’nın adaletinin günahkârların ve inançsızların sonsuzca cezalandırılmasını gerektirdiğini söylemek saçmalamak olmaz mı? Günahla orantısız bir ciddiyetle cezalandırma eylemi, daha ziyade intikama ve adaletin acımasızlığına bağlı değil midir? Örneğin, Tanrı’nın bu şekilde cezalandırdığını varsaymak, elbette ki ona hakaret etmektir. Bu kadar iyi tasvir ettiğiniz bu Tanrı nasıl olur da kendi elinin zayıf mahsullerini cezalandırarak şanını zedeler? Tanrı’nın şanının bunu gerektirdiğini ileri sürenler, bu doktrinin bağışlanamaz hatasını elbette hissedemezler. Tanrı’nın şanından söz ediyorlar ama buna dair bir fikirleri yok. Bu şanın doğasını yargılayabilecek durumda olsalar, buna dair akla yatkın kavramlar oluştursalar, bu varlık varsa eğer, o zaman onun şanını ancak iyiliği, bilgeliği ve insanlara iyiliği aktarma sınırsız gücü sayesinde oluşturabileceğini hissederlerdi.
Sayfa 60 - Fol, 2.Basım, Kasım 2022
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.