Yaralanan gazı misali hastalıkla hayatın hengamesinden kopmak..
Hastalıkta bu yanılgı bir son bulur. Hasta yatağının yolu göründüğünde veya bir koltuğun üzerindeki yastığa derince gömüldüğümüzde, ayaklarımızı yerden bir karış yukarıda başka bir yere koyduğumuzda, doğrular ordusunun bir neferi olmayı bırakırız: (ve) asker kaçağı oluruz. Diğerleri savaşa marş eder. Bizse çerçöple akıntıya kapılırız, solmuş yapraklarla apar topar çimenlerin üzerine (düşeriz), sorumsuz ve kayıtsız şekilde ve belki senelerdir ilk kez etrafımıza, yukarıya bakmaya muktedir oluruz - göğe bakmaya mesela.
Sayfa 166Kitabı okudu
·
868 görüntüleme
Başıma gelen tam da bu. Ama solmuş yaprak gibi yere düşmeden önce de göğe bakmaya başlamıştım...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.