Bugün 'immoralizm'den, yani ‘ahlak' [moral] denen şeyin, aslında hiç de var olmaya hakkı olmadığını ileri süren sanıdan ve kuramdan söz açmak istiyorduk. Bu kurama göre, ahlak bütün dünyanın dilindedir, hele dinler ahlak işini epeyce büyütüp dururlar. Ama soğukkanlı, dünyayı bilen bir bakış, insanın yapması gereken şey ile suçlu olduğu şey üzerindeki boş laflardan, bütün bu sanılar ve inançlar ne denli eski olurlarsa olsunlar, büsbütün vazgeçmek zorundadır. Özellikle de günümüzde seve seve hem de sık sık şöyle denmektedir: İnsana birtakım ahlak istekleri, sorumluluk ve suç gibi şeyler yüklemek, dinî inançlarla birlikte var olup bunların yok olmasıyla ortadan kalkmaktadır; ‘özgür kafa' için, tanrıtanımaz için bütün bunların artık bir anlamı yoktur; insanı sorumlu yapmak, insanın iyi ile kötü arasında sürekli olarak karar vermek zorunda olduğunu sanmak, zaten hepten yanlıştır; çünkü gittikçe bilinen bir şey varsa o da, sözgelimi tıpkı öbür canlılar gibi, insanın da aslında özgür istemi olmadığıdır. Her toplum, özvarlığını sağlamak için suç işlemeye ve düzensizliğe karşı kendini korur; bunu da, ‘cezalarla' ürkütmek, bunlardan ürkmeyeni de hapsetme ya da öldürme yoluyla zararsız kılmakla yapar. Böylelikle toplumun çok daha güçlü istemi, toplumun bencilliği tek tek kişilere üstün gelmektedir.
Sayfa 27Kitabı okudu
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.