Dikkat etmişsinizdir, inançlarının temeli her türlü hakareti bağışlamak olan insanlar vardır, gerçekten de bağışlarlar ama hiç unutmazlar. Ben hakaretleri bağışlayacak kadar iyi değilim fakat sonunda onları unutuyordum hep. Kendisinden nefret ettiğime inanan biri, onu geniş bir tebessümle selamladığımı görünce apışıp kalıyordu. O zaman, kişiliğine göre ya yüce gönüllülüğüme hayran oluyor ya da ödlekliğimi küçümsemeyle karşılıyordu, oysa davranışımın nedeni çok daha basitti: Adını bile unutmuştum adamın. Beni ilgisiz ya da nankör kılan aynı sakatlık, yüceltici bir şey oluyordu o zaman.
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.