kabus gibi
Çok erken bir saatti, hava hâlâ katanlikti. Kapi bir kez daha vurulmuș, sonra bagirișlar duyuomustu. Polisler, üniformali ve üniformasiz polisler, içeri dalinda onun odasina koșmuștum. Yönetici kapida duruyordu; bașinda bir duș bașlgi vardi. Annemi yatagindan çekerek çikarmișlardi;saldirgan köpekler gibi sesler cikartiyorlardi. Annem onlara Almanca bagirmiș, Naziler, kata gömlekliler demiști. "Schutzstaffel. Dursch Ihre Verordnung, mein Fuhrer." Çiplak vücudu, yumusak gögüsleri sallaniyordu;yorgan karninda kirmizi izler birakmisti. Olamazdi; aahte bir fotografti bu. Biri bu polisleri bizim üzerimize salmisti. Anneme, kirli bir dergiye bakar gibi bakiyorlardi. Annemin beyaz vücudu ay ișigi gibiydi.
"Astrid, beni tutamazlar,"demiști." Üzülme birvsaat içinde dönerim."
Öyle demisti, Öyle demisti.
Micheal'in kanepesine oturdum. Uyudum ve bekledim; o gün ve ertesi gün köpek gibi bekledim. Bir hafta gecti; ama o gelmedi. Gekecegini söykemisti; ama hic gelmedi.
Sayfa 47Kitabı okudu
·
260 görüntüleme
Güzel kitap
Evet yeni basladim okumaya bir arkadasimin tavsiyesi ile cok begendim.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.