"Hangi ünlü aileden, soydan bahsediyorsun?" dedi. Ünlü aileymiş! Dedemizi toprak sahipleri kırbaçlar, en küçük rütbelisi de dâhil, her devlet memuru onun yüzüne yumruğunu indirirdi. Dedemiz babamızı döver, babam da bana ve sana dayak atardı. Bu ünlü soy sana bana ne verdi? Hangi kanı, hangi sinir yapısını miras olarak aldık? Bak işte, sen üç yıldan beri bir diyaçok gibi düşünüp duruyorsun, her türlü saçmalığı konuşuyorsun ve işte yazdığın şeye bak: Bir uşağın sayıklamaları! Ya ben! Ya ben! Dön bir de bana bak... Ne bir çeviklik, ne bir cesaret, ne güçlü bir irade; her adımımı atarken sanki beni bunun için kırbaçlayacaklarmış gibi korkuyorum. Zeka ve ahlak olarak benimle kıyaslanamayacak derecede düşük düzeydeki boş insanların, aptalların, sığırların önünde mahcubiyet duyup eziliyorum. Kapıcılardan, evlerin güvenlik görevlilerinden, zabıtalardan, jandarmalardan korkuyorum, herkesten korkuyorum. Çünkü korkutulmuş, ezilmiş bir anneden doğdum, çocukluğumdan beri dövülmüş ve korkutulmuş biriyim... İkimiz de eğer çocuk sahibi olmazsak çok iyi bir şey yapmış oluruz. Ah, tanrım, bu ünlü tüccar ailesi bizimle birlikte son bulsun, ne olur!"
Sayfa 126Kitabı okudu
·
40 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.