Gece
Canım sıkıldı, dışarı çıktım
Öylesine etrafıma baktım
Vakit gecenin yarısındaydı
Yıldızlar yine ayaktaydı
Bir bulut bile yoktu havada
Mahallede ara ki bulasın seda
Fakat asıl anlatmak istediğim başka, içimde Ancak yapayalnız değilim de
"Ben de buradayım," dedi biri
Çok tanıdık geliverdi sesi
Çevreyi süzdüm, kimsecikler yoktu, ama Yine aynı ses, "Göremezsin beni, boşa arama"
"Kimsin?" diye sordum, titremeyle
"Ne zamandır konuşmuyorsun benimle"
Kendi gönlüm imiş, meğer konuşan Gırtlağıma bir yumru gibi oturan
"Özledim seni" dedim "neredeydin?"
Gönlüm, "Beni ihmal eden sendin
En mühim anlarda hep aklını dinledin
Oysa yalnızlıklarında yanında olan bendim Terk edeceğim seni, dönmemek üzere geri" Dedi ve bir anda yok oldu sesi
Döküldü içimde tüm umutlarım
Yıldızlar ışılmış, mahalle suskun, daha ne yapayım
O günden sonra çok günler geçti
O gün içim gündüzünü kaybetti
Şimdi daha iyi anlıyorum dedeciğim seni Bana, "Herkes şeb-i yeldasını içinde taşır" dediğini
Semiha Neval Ünsal
·
61 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.