Birinin ahıreti için ağlamak ve ona dua etmek kutsaldır. Ağladıkça gönul semasından kara bulutlar dağılır ve gökkuşağı açar ve o gönlun semasından ruhun vadilerine rahmet sağanak şeklinde yağar. Güller ve gülşenler biter. Zira insan ağladıkça insanlaşır ve şefkat ettikçe bılgeleşir. Gözyaşının, tövbe ile birlikte bir hikâyesi vardır. Bır zaman ülkelerden birinde zalim bir hükümdar ve onun icraatlarını destekleyen, parayı önemseyen ve haramlara ve eğlencelere duşkun olan bir halk varmış. Yüksek evleri ve dağa doğru kurulmuş şehirleri varmış. Bir gün çok büyük bir yangın çıkar ve tüm şehir bu yangının sınırları içerisinde kalır. Yapılan tüm girişimler ve yangını söndürme çabaları netice vermez. Ateşe ne kadar sondurmek için su dökülse ateş benzin dökülmüş gibi daha da coşmaktadır.
Sayfa 71Kitabı okudu
·
295 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.