Ne yaraları kalmıştı ne de kurumuş yerleri.Camilla'ydı o, kusursuz ve harikulade.Bana aitti, dünya da öyle. Döktüğü yaşlar beni mutlu ediyor, heyecanlandırıyorlardı. Ve ona sahip oldum. Sonra uyudum, yorgun ve huzurlu. Uykuya dalarken hıçkırdığını anımsıyorum ama umursamadım.Camilla değildi artık. Vera Rivken' di ve ben onun dairesindeydim,uykumu alır almaz kalkıp gidecektim.
·
69 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.