Tabii Gecekanı apayrı bir konuydu. Vasher kının ucunu ardında yerde sürüyerek inanılmaz ağır kılıcı tek elinde taşımaya devam edip kalabalığın içinde ilerledi. Bazı insanlar kılıçtan korkuyla sakınıyordu. Bazıları ise ondan gözünü alamıyordu. Belki de Gecekanı'nı yeniden çantaya koymanın vakti gelmişti.
"Ah, hayır, yapamazsın", dedi Gecekanı. "Aklından bile geçirme. Yeterince uzun süre kapalı kaldım."
"Senin için ne fark edecek ki?" diye düşündü Vasher.
"Biraz temiz havaya ihtiyacım var" dedi Gecekanı. "Ve güneş ışığına".
"Sen bir kılıçsın" diye düşündü Vasher, "Palmiye ağacı değilsin."
Gecekanı bulun üzerine sessizliğe gömüldü. İnsan olmadığını bilecek kadar akıllıydı ama bu gerçeğin yüzüne vurulmasından hoşlanmazdı. Bunu duyduğunda genellikle öfkeli bir sessizliğe gömülürdü.
·
55 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.