Kitapta aklımdan çıkaramayacağım bölüm:(
“Seni,” diye sürdürdü konuşmasını, “doğurdum ama, hiç doğurmamış saydım. Hiç benim olmamış gibisin, çünkü sen benim alnımdaki kara bir lekesin!”
Kitabın konusu Bosnalı müslümanlara karşı yapılan soykırımı insanlara yaşattığı acı gerçekleri anlatmaktadır. Kitabın ana karakteri olan Amir bu soykırımın en büyük mağdurudur. Arkadaşları ile oynarken evlatlık olduğunu öğrenen amir o günden sonra içten içe annesini arar. Ben okurken çok ağladım 
İncir Kuşları kitabındada çok ağlamıştım bana o kitabı hatırlattı, ve yine diyorum savaşta her zaman kadınlar ve çoçuklar ölüyor. Bedenen, ruhen…
Evdeki doğum belgesinde annesinin adı yazılı iken babasının adının sadece bir ÇİZGİ’den ibaret olması onu bu arayışa sürükler. Gerçekleri öğreninceye kadar hem ailesinden, hem sevdiği kızdan, hem de gittiği psikiyatristten destek alır. Gerçek ailesine karşısı duyduğu kin, nefret, öfke onları bulana kadar devam ediyor.
Amir annesi ile karşı karşıya geldiği zaman annesi o zaman ki, zulüm, işken, tecavüz olaylarını hepsini anlatıyor. Okurken çok zorlanacağınız bir bölüm :((( Tecavüz kamplarında sırf kadınlar Müslüman oldukları için işkenceye ve tecavüze maruz bırakıp onları hamile bırakıyorlar. Bunların hepsini öğrenen amir kitabın sonunda babası yani ÇİZGİ beye verdiği hediye ile gönüllere bir nebzede olsa su döküyor.
İyi okumalar…
·
153 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.