Gönlümüz ha? Gönlümüz? Ah Adrien, ah... ne kadar ağlasak azdır onun için! Ha bire çarpan şu avuç içi kadar yüreğimize bakıp bakıp da ağlayalım. Sonsuzluğu içinde taşıyan, daha toplu iğne başından büyük olmadığı dönemde, ana karnının sıcaklığını bulur bulmaz çarpmaya başlayan; hem büyüyüp hem çarpan; doğumundan ölümüne dek, bir an bile ara vermeksizin heyecanlanan, sevinen, acı çeken şu şalgamcık, yerelmacığı! Neyse!...
Sayfa 52Kitabı okudu
·
96 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.