aşk...
Aşk her şeyden evvel hissi bir alışkanlıktır. Gözlerimiz belli bir güzelin yüzüne alışır m muhayyelimiz belli bir hava içinde sarılı kalır; kalbimiz yalnız bir sesin, bir ismin tiryakisi olur ve işte bunu değiştirmek zorunluluğu baş gösterince insan kendisini çırılçıplak soyulup evinden sokağa atılmış kimsesiz avere yaşamaya mahkum olmuş hisseder. Kendi kendine :" Ben şimdi nereye gitsem, ne yapsam? "diye söylenir. Artık alemdeki bütün vazifeleri sona ermiş gibi gelir. Bütün organizmasında tıpkı sıcak bir memleket mahsulü olan bir ağacın bir iklime getirildiği vakit gösterdiği hazin can çekişme manzarasına benzeyen bir hal gelip çatar.
Sayfa 36 - Necdet
·
61 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.