Yurt deyince, insan bir yeri düşünebilmeliydi. Gönlünde aşka benzer ılık bir şeyler duymalıydı. Bir dereyi, derenin içindeki ağaçları, bir toprak parçasını düşünebilmeliydi. Oralara karışıp giden anıları olmalıydı. Kısacası doğa sevgisinden başlayacaktı her şey.
Sonra ben kendi köyümün bozkırların sevdim. Susuz toprakları, geniş düzlükleri, yayvan tepeleri... İçime sindire sindire dolaştım oraları. Susuzluğu, ağaçsızlığı canevimde duydum. Susuzluğun şiirini yazmaya çalıştım. Bozkırları ve bozkır insanlarının çilesini anlattım.
Yazarlığım doğa sevgisiyle başlamıştı.
Sayfa 112Kitabı okudu
··
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.