Demiştin zamanında, "Tek tek alacağım elinden seni sen yapan ne varsa. Sonra eklemiştin, "Umudu da unutmaya cağım. Ama işte uyumlu bir hayvan umutlu bir hayvandır uyum yeteneği sayesinde yok olmaz en nadir türleri doğanın. Gulüşümü alabilirsin, duygularımı ellerimi alabilirsin, sesimi, karar verme yeteneğimi alabilirsin, bakışımı, kapladığım alanda bir başkası tarafından algılanışımı, kimseyle göz göze gelmese gökyüzünü görmeze de yaşar insan, şarkı söylemeden, okumadan yazmadan, bir yalanın içinde, yüzünde aptal bir tebessüm, bir evden çıkmadan an dort yıl boyunca bir mutfaktan, yaşar insan. Çunkü umut sevgilim, öldürdüm sansan da bin kere, bın bir kere dirilir öldüğu yerde. İnsan çok acayip bir mahluk. Benı artık bakmayarak görünmez bir yaratığa çevirsen bile, görünmesem, duyulmasam, derdimı anlatacak kımsem olmasa bile, işte, bugün burada, senden, o evden, benden çaldığın her şeyden uzakta, burada, olmak istediğim yerde, kızımla aynı şehirde, içimde solgun bir umut. ben hayattayım ve sen ölüsün, tüm ölüler gibi eylemsiz.
Sayfa 30Kitabı okudu
·
30 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.