Hikayeci: Leonid Andreyev
...Bazen insan, acıyla gözyaşı döker, bazen ümitsizlikten saçını başını yolar ve şuursuzca başka insanları yardıma çağırırdı. Ama çoğunlukla insan kayıtsız sakin bir şekilde ölmeye başlar ve uzun yıllar boyunca ölürdü. Herkesin gözleri önünde ölmeye devam ederdi, tıpkı taşlı bir toprak zeminde sessizce kuruyan bir ağaç gibi; renksiz, ağır ve sıkıcı bir şekilde ölürdü. Ve ilk kategorideki, bağırıp çağıran, delilik eden insanlar, bazen hayata geri dönebiliyorlardı, fakat ikinci kategoridekilerse asla...
Sayfa 11 - Kafe Kültür Yayınları, 1. Baskı: Şubat 2015, İstanbulKitabı okuyor
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.