“Annem öleli iki yıl oldu ve onun ölümünden sonra evim hep dağınık, bir türlü toparlayamıyorum," diye yakındı genç kadın, "Sizce neden böyle?" Yüzünde bulutlanan hüznü dogru okuduysam, sorusunun cevabını bildiğinden emindim. 'Galiba annenizin gelip bütün o dağınıklığı sizin için toplamasını bekliyorsunuz," dedim. Mahzun yüzünde ufak bir gülümseme kıvrımı belirdi. Bazen dağılan ruhumuzu dış âlemde seyretmek isteriz. Simgesel bir eylemle, gideni geri döndürmek, ona yokluğunun ruhumuzda bıraktığı derin boşluğu göstermek isteriz. İnsan, okumaya doyamadığım bir şiir.
·
42 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.