Kışı sevmiyorum. Dumanlı tepeleri, çiseleyen havayı. Gözün gözü görmediği sisi. Uzağın daha belirsizleştiği zamanı.
Yazı seviyorum. Belki biraz da güzü. Doğanın, cesaretini kazanıp her şeyin örtüsünü yenilemesini. Yeşilin, pembenin, morun, beyazın birbirine karışmasını. Belki de benim cesedim, bu renklerden birine dönüştürecek üzerimde büyüyen otları. Yaşlanırken bunları da düşünüyor insan. Solgunlaşan yanak derisinin pembeliğini toprağa vereceğini.
··
122 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.