Muhatabına ifade edilmeyip biriktirdiğimiz her duygu, zamanında yenmediği için vakti geçen meyveler gibi çürümeye başlıyor içimizde. Çoğunlukla öfke, kırgınlık, kızgınlık, üzüntü, kıskançlık, karamsarlık biriktikçe pis kokular saçan bir çöp kutusu gibi kötü enerji yayıyoruz etrafa. Kapasitemiz sınıra dayandığında, ilk hamleyi yapan kişiye tüm çöplerimizi döküveriyoruz. En acısı da bu hamlenin çoğunlukla masum yavrularımızdan gelmesi. Sonrası kendilerine ait olmayan koca bir çöp yığınının altında kalmaları.
Sayfa 90Kitabı okudu
·
38 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.