Ayşe, şaşkın gözlerle süzüyordu yaşıtlarını.
Kocasının arkadaşlarını da böyle süzerdi. Garip bir ürküyle.
Hele karılarıyla geldiklerinde, birlikte türküler söylendiğinde, nasıl baştan katılır gibi yapıp sonra usulca kendini çekiverirdi. İşte, yine öyle bakıyordu. Kimbilir-kim-bunlar-bakışıyla.
"Herkes benim mutluluğumu bozmaya hazır" diyen orta-sınıf
kuşkusuyla; duru yaz göğünü, cıvıl cıvıl yaz kırını ağırlaştıran donduran, kendine de zindan eden ezikliğiyle, sevgileri alıp üçe-dörde bölüşü, üçle-beşle çarpışıyla.
Özlemin gözlerinin önünden bir çırpıda geçen eski, soluk şipşakların Ayşe'si: işte bak, başını eğmiş saçlarını fırçalıyor bir
Sabah, bir öğleüstü tencereyi karıştırıyor, bir akşam gözlerini kısıp ipliği iğneden geçirmeye çalışıyor. Kocasından başka lıiçbir erkeğin çıplaklığını tanımamış, tanımayı aklına bile geçirememiş Ayşe. Şu genç kızların yaşıtı ana-Ayşe. Genç, güzel bir kadın, eski karısı.
·
60 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.